Oef… nou, daar gaan we dan. Mijn allereerste eigen ‘website’. Toch maar actie ondernomen op iets dat al een tijdje kriebelt. Nou ja, een tijdje… als klein meisje op de basisschool had ik 1 droom: later als ik groot ben, wil ik een boek schrijven. En sinds die tijd doe ik nog steeds niets liever dan schrijven en bezig zijn met taal. Nu weet ik ook wel dat een boek niet ‘zomaar’ geschreven is. En ‘later’ hoeft ook niet nu te zijn, maar mag heus nog wel even duren. Toch is het wel leuk om in de tussentijd het schrijven weer op te pakken, vandaar ook deze blog. Want het schrijven heb ik een beetje laten gaan, sinds Hyves (wie is er niet groot mee geworden?) niet meer bestaat.
Terwijl ik een beetje zat te mijmeren over ‘voor mijzelf beginnen’ en dat ik zo graag het schrijven weer wil oppakken, bedacht ik mij dat ik op Hyves al regelmatig blogde (toen bloggen nog helemaal niet hip was). En ik wist dat ik die teksten had bewaard, dus zocht ik ze op. De teksten zijn inmiddels meer dan 10 jaar (!!) oud. En af en toe moest ik wel een beetje gniffelen tijdens het lezen. Blijkbaar had ik – toen ik studeerde – een enorme hekel aan Amsterdam. Dat is wel een beetje weggezakt. Andere dingen zijn niet gewijzigd: ik houd nog steeds van katten, Frankrijk, de Nederlandse taal en niet te vergeten: Theo W. Ben je nieuwsgierig? Je vindt ze hier (pdf). (let niet op de spelfouten, ik was blijkbaar toen nog niet zo’n heel erge taalpurist…).
Sinds ik dus op de basisschool al schriften vol verhalen schreef, meedeed aan een voorleeswedstrijd, journalist wilde worden (en later advocaat, ehh..?) en later Communicatiewetenschap studeerde, heb ik gedurende mijn loopbaan wel vette dingen gedaan: meegelopen met de horecawacht (politie) in Purmerend om daar vervolgens een artikel voor de krant over te schrijven (en daarna ondernemers uit diezelfde stad geïnterviewd die eigenlijk niet zo blij waren met mijn stuk…) en interviews met algemeen directeuren, collega’s en klanten gehouden.
Onlangs kreeg ik nog een compliment van een collega met wie ik kennismaakte. Ze vond het interview dat ik een tijdje terug gepost had zo mooi. En nadat ik haar aanhoorde en mijzelf had horen zeggen “ja, maar dat vind ik ook het allerleukste aan mijn vak”, dacht ik even later thuis: waar ben ik mee bezig? En zo geschiedde mijn laatste post op Facebook. Zal ik…? Kan ik…?
Volledig voor mijzelf beginnen vind ik rete-spannend en hoeft van mij ook (nog) niet zo nodig. Wel lijkt het mij gaaf om anderen te helpen die niet zoveel hebben met de Nederlandse taal. Al eerder heb ik scripties van studenten geredigeerd, sollicitatiebrieven en cv’s aangescherpt en korte interviews gehouden. Wat zou het mooi zijn om dit vaker te kunnen doen. Om van een hobby werk te maken. Of er vraag naar is? Ik weet het niet. Maar als je interesse hebt, dan hoor ik dat natuurlijk graag. En mocht het zover komen, dan heb ik alvast een naam voor mijn ‘onderneming’ bedacht: MWords.
Zo. En dan nu mijn creatieve brein even tot leven wekken. De Efteling schijnt een sprookjesschrijver te zoeken…
Cest-Moi-Mireille 
4 reacties op ‘MWords’