#Treinleven

Vanmorgen zat er weer één tegenover mij. Zo iemand die het nodig vindt om een boterham met pindakaas te eten in de trein. Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niets tegen pindakaas en ook niets tegen eten in de trein. Behalve zo vroeg in de morgen.Als je met de trein reist, dan kom je de meest uiteenlopende dingen tegen. Soms leuk, soms bloed-irritant. Soms moet je lachen. Maar vaak moet je huilen. En als je je zoals ik al jaren in het openbaar vervoer begeeft, dan heb je op een gegeven moment alles wel een keer gezien. Van treinen die te laat rijden, tot treinen die niet rijden. Of die zó hard rijden, dat ze een station overslaan. Van chagrijnige conducteurs tot lolbroeken tweede (haha) klas. Van jolige pubers tot jengelende baby’s. En tot slot: privégesprekken die je liever niet wilt horen.

Voor iemand die best wel waarde hecht aan haar comfortzone, is het af en toe flink afzien. Soms vind ik het knap dat ik het treinreizen al zolang volhoud en af en toe zelfs verkies boven autorijden. Want nee: als je een soort van obese bent, dan vind ik het niet fijn dat je jouw dijbeen tegen de mijne drukt. En nee: na een drukke werkdag heb ik echt geen zin in praatjes over koetjes en kalfjes met een bejaarde. Sorry.

Als je er wat langer over nadenkt, dan is het best een ‘ding’ om dagelijks vijf kwartier opgesloten te zitten met total strangers. En deze onbekenden hebben allemaal wel ‘iets’ dat je niet aanstaat: ze praten te hard, eten te luid, ruiken niet fris, snurken, hoesten zonder hand voor hun mond en eten met hun mond open. Heel af en toe reis ik eerste klas. Ik had altijd het idee dat zich daar beschaafdere (want duurdere kaartjes, dus mensen met meer geld, dus betere klasse…?) mensen bevinden. Niets is minder waar helaas. Ook daar zitten mannen met aktetassen die soms geen enkele gêne kennen. Of scholieren die eerste klas-zwartrijden.

Iemand pleitte laatst voor het opheffen van de stiltecoupé. Op zich een prima plan. En dan weet ik wel een bestemming voor de overgebleven ruimte: een coupé voor verkouden, kauwgom-kauwende, luid-bellende mensen. Lijkt mij enig. Misschien kunnen we dan gelijk ook eens nadenken over het introduceren van een soort trein-etiquette. Er zijn namelijk dingen die je uit goed fatsoen gewoon (niet) hoort te doen:

dat broodje pindakaas eten om 7.00 uur dus. Dat geldt overigens ook voor salami. Gewoon niet doen.
de deur openhouden voor degene die achter je loopt. Kleine moeite, groot gebaar. Echt.
oordoppen uitdoen/koptelefoon afzetten als een conducteur je komt controleren. Dat niet doen, is wat mij betreft net zo asociaal als bellen wanneer je bij de kassa staat.
#treinleven volgen op Twitter. Maakt je leven in de trein een stuk aangenamer.
de zitplaats naast je bezet houden met je Eastpak. Of met wat voor bagage dan ook.

Voor wie het doorheeft: ik heb het dus niet over opstaan voor ouderen/zwangeren of je voeten op de bank leggen. Wie dat (niet) doet, zou gewoon een boete moeten krijgen. En als we ons verder gewoon aan deze ongeschreven beleefdheidsregels houden, dan krijgen de medewerkers van @nsonline misschien ook minder crap over zich heen.

Happy #treinleven allemaal!