Voor niets gaat de zon op

Maandag 29 mei. Het is vandaag een “bloedhete” dag. Althans, als je het weerbericht mag geloven. Ja, het is wat broeierig, maar bloedheet? Hoe dan ook, ik ben allang blij dat ik vandaag vrij ben (zoals elke maandag) en dus een dagje extra van het zomerweer kan genieten. Want zoals ik al eerder schreef: ik gedij prima in de hitte. Toch is er iets anders aan vandaag. Terwijl ik dit schrijf, zit ik namelijk braaf onder een parasolletje in de schaduw. En dat is nieuw voor mij.

Tot een paar dagen geleden bevond ik mij vrijwel nooit in de schaduw en lag ik úren te ‘bakken’ in de zon. Zelfs tussen 12.00 en 15.00 uur. Totaal onverantwoord natuurlijk, maar eigenlijk hoorde ik daar nooit iemand over. Het enige wat ik standaard te horen kreeg was: dat je dat kan! en: hoe houd je het vol?! Tja. Ik kan nu eenmaal prima tegen warmte en vind het gewoon lekker om al zwetend een kleurtje op te doen. Ik zag totaal geen gevaar en dacht alleen maar: zo snel mogelijk bruin worden.

Een beetje bij bruinen hoort wat mij betreft alleen bij de zomer. In de andere maanden moet je je melkflessen maar gewoon verbergen. Ik ben dan ook fel tegen het gebruik van de zonnebank. Los van het feit dat sommigen er eerder oranje dan bruin onder vandaan komen, snap ik gewoon niet waarom je jezelf zou willen blootstellen aan nep-zonnestralen. Maar toch ging ook ik overstag. Want toen ik 3 jaar geleden mijn trouwdag dichterbij zag komen en mijn blanke huid nog eens bekeek, dacht ik: ok, vooruit. Voor één keer. Al is het alleen maar om die witte bikini-bandjes op mijn schouders te vervagen. Toegegeven: ik viel heerlijk in slaap onder de namaakzon en de witte randen waren inderdaad niet meer zichtbaar (daarna ben ik er overigens nooit meer onder geweest).

Hoe kan het dan dat ik nu toch braaf in de schaduw zit? Iets meer dan een week geleden zag ik een interview met een jongen die zijn zus had verloren aan huidkanker. De vrouw was pas 24 jaar oud en kreeg op haar 19e voor het eerst de diagnose. Haar missie was om mensen te waarschuwen voor de zon. Slik. Normaal gesproken doen dit soort video’s mij weinig, maar dit keer kon ik het niet loslaten. Ik weet nog steeds niet waarom. Maar de boodschap was duidelijk: blijf nou gewoon uit die zon en smeer je in!

Daar kwam nog eens bij dat ik vlak daarvoor het gesprek met Nicolette Kluijver had gezien bij het tv-programma Van Der Vorst Ziet Sterren, waarin zij openhartig vertelde over haar gevecht tegen longkanker. Ik vind Nicolette een tof wijf. Ze is mooi, vrolijk en ik mag haar graag zien als presentatrice. Dus toen ik haar zo emotioneel zag vertellen over deze periode, hield ik het niet droog. Dat zo’n jonge, gezonde vrouw dit kan overkomen! En ineens dacht ik: dit moet anders.

Sindsdien ben ik om en bak ik niet meer in de zon. Ik ben als de dood geworden om iets op te lopen (want let’s face it: met mijn Dalmatiërhuid behoor ik wel tot de risicogroep) en na afgelopen week ben ik er inmiddels achter dat je -ja echt waar- ook in de schaduw gewoon bruin kunt worden. Blijkbaar zijn er dus niet altijd dure voorlichtingscampagnes nodig, maar gewoon eerlijke, echte verhalen van mensen zoals jij en ik. En een beetje wijsheid. Maar die komt met de jaren en ik had er blijkbaar 31 voor nodig.

Helemaal gek ben ik natuurlijk ook weer niet:

ik heb mij altijd braaf ingesmeerd, want ik geloof wel in zonnebrand. Ok, eerlijk: ik gebruikte meestal bruiningsolie. Nu niet meer. En het gezicht krijgt factor 50.
ook die paar keer dat ik toch onder de zonnebank lag, smeerde ik mij driftig in met speciale crème. Dat gaf ergens toch een geruststellend (?) gevoel.
de kleine jongen zal waarschijnlijk nooit bruin worden, want die krijgt de uitgebreide factor-50-hoed-en-shirt-behandeling als de zon schijnt.
mijn wederhelft zit/ligt nooit in de zon en is na een uur al bruiner dan ik. Ik had dus al eerder kunnen weten dat je ook zonder zon een kleurtje krijgt.

Ergens vind ik het wel lastig om te begrijpen waarom wij mensen dit soort ‘roekeloos’ gedrag blijven vertonen. Zelfs een studie Communicatiewetenschap helpt daar niet bij. Want we blijven massaal roken, bellen/appen achter het stuur en laten onze honden/kinderen in een bloedhete auto achter. Terwijl we weten dat we dat eigenlijk niet zouden moeten doen. De zon mag dan wel voor niets opgaan, van gratis advies is nog nooit iemand slechter geworden. Dus, nu ook namens mijzelf: ga niet in de zon en smeer je in.

Fijne zomer!