Houten Huwelijk

Afgelopen dinsdag 28 mei waren mijn wederhelft en ik vijf jaar getrouwd. Een ‘Houten Huwelijk’ noemen ze dat. Ik geloof dat mijn (ongetrouwde) vrienden nog beter van deze term op de hoogte waren dan ikzelf.

Het was dinsdag qua weer niet echt een bijzondere dag. Het was droog, een beetje zonnig en de temperatuur was redelijk. Niets spectaculairs. Vijf jaar geleden was dat wel anders. Het regende toen de hele dag. Geen zonnestraaltje, niets. Het was koud, bewolkt en nat. Maar hé, het was ONZE trouwdag dus het maakte mij allemaal niets uit. Naar deze dag had ik zó lang uitgekeken, dat niets de pret kon drukken.

In de ochtend maakten we onze bruidsfoto’s en ook de fotograaf was best wel content met het weer. Een zonnige dag maakt het maken van foto’s immers alleen maar lastiger. Op de juiste momenten was het droog en konden we fijn buiten onze reportage maken. Totdat we in Medemblik bij de Stoomtram waren. Toen ontkwamen we er niet aan om een paraplu te gebruiken. Maar ook dat leverde bijzondere beelden op. En een beetje natte bruidsjurk.

Tijdens het maken van de familiefoto’s op onze trouwlocatie brak het zonnetje alsnog kort door. Dat was wel bijzonder en zo konden we toch nog genieten van buitenfoto’s in de tuin van de locatie. De rest van de dag speelde zich binnen af en het was een dag om nooit te vergeten. Dat kon ook niet anders. Het was bijna een militaire operatie geworden, het organiseren van je trouwdag. Maar achteraf was dat het allemaal waard. De ceremonie was mooi, het eten was voortreffelijk en het feest was onwijs gezellig. Er werd gedronken, gelachen en gedanst. We werden overladen met cadeau’s en nog weken later overspoeld met kaarten. Een verrassing geregeld door mijn zus, zo bleek achteraf.

Elk jaar doen we wel ‘iets’ op onze trouwdag. Meestal gaan we dan met z’n tweeën uit eten, zo ook afgelopen dinsdag. We toostten met een glaasje Prosecco en genoten van het eten. En dat was het dan ook wel weer zo’n beetje. Want laten we eerlijk zijn: we blijven wel twee nuchtere West-Friezen en een huwelijk verandert verder niet veel meer aan je jarenlange samenzijn. Behalve dan je achternaam, als je dat wilt.

Dat was voor mij ook een van de redenen dat ik graag wilde trouwen: het dragen van dezelfde achternaam als die van mijn toekomstige kind(eren). Het hele gezin dezelfde naam, zoals ‘het hoort’. Daarnaast wilde ik niet voor eeuwig als ‘vriend en vriendin’ door het leven gaan. En bovendien is het gewoon tof om een keer in je leven zo’n witte jurk te dragen.

Vijf jaar lijkt misschien niet eens zo heel lang, toch is er de afgelopen jaren al heel veel gebeurd. Zeker op familiegebied. Zo mochten we de kleine jongen en de kleine dame verwelkomen. En kregen we er een neefje bij. Maar we moesten ook afscheid nemen van ons lieve nichtje.

In de afgelopen vijf jaar:

hebben we zeven bruiloften meegemaakt, waarvan vier in hetzelfde jaar.
kregen we met mijn vriendinnengroep van negen vrouwen twaalf kinderen.
ben ik twee keer van werkgever gewisseld.
heb ik 45 blogs geschreven.
én ben ik mijn eigen Tekstbureau MWords gestart.
hebben we twee keer een verre reis gemaakt, naar Indonesië en Amerika.

En de komende vijf jaar? Dan weet ik in ieder geval zeker dat er bij ons geen kleine jongens of dames meer bij komen. Bij mijn vriendinnen denk ik wel. Ook weet ik zeker dat we dan in ieder geval nog een bruiloft gaan meemaken. En dat er nog heel wat blogs volgen. En misschien ook nog wel een verre reis. Ik hoop dat ik de komende vijf jaar bij mijn huidige werkgever blijf werken. En dat MWords verder groeit.

Maar bovenal hoop (weet) ik dat mijn wederhelft en ik er gewoon weer vijf jaar aan vastplakken. Op naar ons ‘Tinnen Huwelijk’!