Terwijl de rest van Nederland in de ban was van het nieuws over (het mogelijk afschaffen van) de avondklok, hielden inwoners van Koggenland en Obdam zich met heel andere zaken bezig. Namelijk met de overname van supermarkt DEEN door AH, Vomar en DekaMarkt. De timing voor het naar buiten brengen van dat nieuws had niet beter gekund.
Zoals dat gaat in een dorp, draaiden de roddelpersen meteen op volle toeren. Mijn telefoon stond letterlijk niet stil van alle appjes. Even daarvoor was net het breaking news over de rechtszaak rondom de avondklok naar buiten gebracht, dus ook dat moest volop gedeeld worden. Maar om eerlijk te zijn kon het me weinig schelen. Van die avondklok heb ik persoonlijk toch geen last, dus de uitspraak interesseerde me niet. Veel boeiender was het nieuws over de overname. En ik wist zelfs mijn (Amsterdamse) collega’s erin mee te krijgen.
Het nieuws sloeg in als een bom. Dat is ook logisch, want zoiets groots wordt vaak lang en diep onder de pet gehouden tot ‘het moment’ daar is. Het NHD sprak van ‘een donderslag bij heldere hemel’, De Telegraaf van ‘geschrokken voorbijgangers’ in Hoorn. Ongeloof overheerste: zou Deen écht uit het straatbeeld verdwijnen? Ja dus. En het speculeren begon ook vrijwel direct: welke winkel zou er in ons dorp komen? Al gauw kwam het NHD met een lijst waarop precies te zien was welke winkel waar zou komen. Obdam gaat vrijwel zeker een AH krijgen.
Het beste (en leukste) wat je in zo’n geval kunt doen, is de ongenuanceerde reacties op Facebook lezen. Pak een doos popcorn erbij en je hebt gratis vermaak. In al die reacties kon je drie type mensen herkennen: ten eerste De Enthousiastelingen. Deze mensen staan te juichen en ontvangen de nieuwe winkelformules met open armen. Aan de ene kant omdat ze blij zijn met de Appie en aan de andere kant omdat ze eigenlijk altijd al ontevreden waren over Deen. Zij riepen: “Eindelijk hoef ik niet meer naar Middenwaard!” en “Dat werd tijd, ik hang de vlag uit!”
Lijnrecht tegenover deze mensen staan vanzelfsprekend De Tegenstanders. Zij zien het ab-so-luut niet meer zitten om überhaupt ooit nog boodschappen te moeten doen. Sommigen verafschuwen de komst van AH zelfs: “Nu wordt zeker alles duurder!” en “Belachelijk, wat moet zo’n winkel in onze dorpen?!”
Tot slot heb je De Ontkenners: mensen die óf niet goed lezen, óf gewoon altijd tegen de richting in zwemmen. Zij hebben een totaal andere mening dan de rest (niet voor of tegen) en hun bijdrage aan de discussie is sowieso nutteloos. Want wat moet je met opmerkingen als “Doe mij maar een Lidl!” en “Kunnen we niet gewoon ergens stemmen?” Wat denk je zelf. Natuurlijk niet.
Ik heb me prima vermaakt bij het lezen van de reacties. Iedereen wil iets anders en het is sowieso nooit goed. En het maakt niet uit wat je vindt: het besluit is immers al genomen. Je denkt toch niet dat het klootjesvolk ook maar enige invloed krijgt bij zo’n miljoenen overname? Omarm liever het nieuws, ga de nieuwe uitdaging aan en zie gewoon wat er op je (winkel)pad komt. Overigens is dat al snel, want als het goed is moet dit allemaal met een halfjaar gerealiseerd zijn.
Het lijkt nu wel alsof ik met deze overname geen moeite heb, maar verandering betekent nu eenmaal wennen. Ik ben zelf behoorlijk merktrouw, dus het zal echt wel even schakelen zijn als het huismerk voortaan AH heet, in plaats van g’woon. Dat is wel heel gewoontjes… (bovendien ga ik die zoetsappige slogans op de verpakkingen ook wel een beetje missen). Aan de andere kant kom ik tegenwoordig regelmatig bij de AH in Heerhugowaard vanwege mijn speciale dieet. Dus als ik die spullen voortaan dichterbij huis kan halen, is dat voor mij alleen maar winst. Daarnaast hebben wij de afgelopen tijd ook best wel wat gemopperd op Deen. Over producten die ineens uit het assortiment waren verdwenen of over kassabonnen die vaak niet klopten (één keer werd zelfs zonder blikken of blozen elf (!) keer een zak snijbonen aangeslagen, hoe dan?).
Afscheid nemen van een merk is altijd zwaar als je eraan gehecht bent. Neem nu de V&D. De wond van hun ondergang heelt langzaam, terwijl het inmiddels al vijf jaar geleden is. En voor wie het allang vergeten is: V&D was een kneuterig warenhuis in Nederland waar je – in tegenstelling tot De Bijenkorf – betaalbare spullen kon kopen. Waar de ‘kelder’ vol lag met CD’s en boeken, waar je standaard een broodje kruidenroomkaas haalde bij ‘La Place’ en waar je als brugpieper je eerste schoolspullen kocht bij de ‘schoolcampus’. En waar je – net als bij IKEA – altijd met iets naar buiten liep, zelfs als je van plan was om helemaal niets te kopen. Soms geloof ik nog steeds niet dat V&D écht niet meer terugkomt.
In 2016 kreeg ik zelf te maken met een overname van mijn toenmalige werkgever. Ook dat nieuws sloeg in als een bom. Ik zal die ene woensdag in oktober nooit vergeten. Ik werkte thuis (toen nog eerder uitzondering dan regel) en werd ’s ochtends vroeg gebeld door mijn manager: “Je moet NU naar kantoor komen. Net als de rest van het team.” Het werden drie onzekere maanden met als genadeklap 23 december, vlak voor kerst: Delta Lloyd werd definitief overgenomen door NN. De grote oranje baas uit Den Haag.
Ook ons werd toen beloofd dat medewerkers zoveel als mogelijk hun baan konden behouden. Dat was in mijn geval natuurlijk onzin, want NN had al een gigantische communicatieafdeling. Dus wat moesten zij dan nog met ons? Het werd een onzeker en vervelend jaar, waarin mensen langzaam uit zichzelf vertrokken, de sfeer steeds minder leuk werd en de hoeveelheid werk steeds kleiner werd. Ook het afscheid viel mij zwaar. Ik hoop voor de medewerkers van Deen dat zij een betere tijd tegemoet gaan.
En tot die tijd kunnen we g’woon boodschappen blijven doen bij onze West-Friese buurtsuper. Met de beste bloemenafdeling van Nederland. Die gelukkig ook door AH wordt overgenomen, want “dat zou wel het allergrootste gemis zijn” – aldus mijn moeder.
Cest-Moi-Mireille 
4 reacties op ‘Overname’