Voor het eerst gingen we dit jaar midden in het hoogseizoen op vakantie, omdat we ‘vastzaten’ aan de schoolvakantie van de kleine jongen. Een periode waarin je schrikbarend veel betaalt voor een stacaravan op een camping, maar die vooral heel leuk is.
De zomervakantie levert dit jaar voor veel mensen een hoop extra gedoe op, vanwege de maatregelen die nog altijd gelden. Zo mocht onze Janssen-prik in eerste instantie in Frankrijk twee weken oud zijn. Totdat de Franse regering de regels aanscherpte en die prik minimaal vier weken oud moest zijn om het land testvrij in te komen. Op de valreep maakten wij dus nog een afspraak bij testenvoorjereis.nl en konden we na een negatieve uitslag (die wij wel binnen een halfuur binnenkregen) opgelucht ademhalen. Op naar Frankrijk!
Dat onze timing niet beter kon, bleek al een paar dagen later. Onze testuitslag mocht nog 72 uur oud zijn, een paar dagen later werd dat ineens aangescherpt naar 24 uur. Dat scheelt nogal, zeker als je net als ons twee dagen over je reis naar Frankrijk wilt doen. Maar goed, wij zaten dus safe. Naast paspoorten, de reisbescheiden en de route (ja, ik print nog altijd alles voor de zekerheid), gingen we dit jaar met een heus ‘coronamapje’ op pad: twee gele boekjes, twee gezondheidsverklaringen en twee geprinte testuitslagen. Ons kon niets gebeuren.
Of nou ja. In het hoogseizoen op vakantie gaan, betekent ook dat je te maken hebt met Zwarte Zaterdag. Nu was dat op de heenweg niet officieel het geval, maar druk was het de tweede reisdag wel. Onze ingebouwde navigatie met ‘live traffic control’ zag de bui (file) bij Lyon al hangen en stuurde ons continu via een omleiding naar het zuiden. Wij waren allang blij dat we niet stil hoefden te staan, al betekende het wel dat we rond Hollandse etenstijd op de camping aankwamen. Dan maar alvast in het Franse ritme komen en laat eten.
Op aanraden van mijn zus gingen we dit jaar naar een ‘Capfun’ camping en boekten we een ‘kidscaravan’. Dit hield in dat onze caravan in een autovrij straatje stond, we een speeltuintje voor de deur hadden en op loopafstand van alle faciliteiten zaten. Maar bovenal: de caravan had een heuse speelkamer inclusief speelgoed, kindermeubilair en televisie.
Capfun in het hoogseizoen betekent veel ‘fun’ voor de kinderen. De kleine jongen was oud genoeg om voor het eerst deel te nemen aan de ‘mini club’ (vier dagen per week, twee keer per dag). De eerste dag zeiden we nog voorzichtig “als je het niet leuk meer vindt, dan kom je maar gewoon terug hoor”, maar hij was na één dagdeel al verkocht (vooral vanwege het Nederlandse animatie-meisje). Hij was er niet weg te slaan en wilde het liefst de hele dag heen.
Voor het eerst hebben wij dus ook volop kunnen genieten van animatie op de camping. Dat is niet aan iedereen besteed (sommigen verafschuwen het zelfs), maar als je kleine kinderen hebt, is dat zeker wel een aanrader. Ze konden elke avond naar de mini disco, op de foto met de campingmascottes en meedoen aan een speurtocht. En tot onze verbazing deed de kleine jongen zelfs mee aan een voorstelling, waarvoor hij in een tijgerpak werd gehesen, twee uur heeft geoefend op een dansje en vervolgens op een podium stond voor een flink publiek. Wát waren wij trots.
En we waren vaker trots op hem deze vakantie. Zo gingen we op aanraden van een Nederlands stel naar een klimpark vlakbij de camping. Van tevoren wisten we niet zeker of hij dat wel zou durven, aangezien zijn kleine zus wat klimmen en klauteren betreft een stuk stoerder is. Maar hij deed zonder mopperen een helm op en een tuigje om en klom, onder begeleiding van mijn wederhelft vanaf de grond, zo over het parcours heen. En hij genoot met volle teugen! (voor de kleine dame was er een ‘mini parcours’, dus ook zij kon haar klim-ei kwijt).
Halverwege de vakantie had hij besloten dat hij ’s ochtends wel alleen naar de bakker kon om stokbrood en croissants te halen. En dat deed hij dus ook. In het Frans. Op een dag kwam hij zelfs terug met het verhaal dat de dame achter de balie Engels tegen hem begon te praten. “Dus toen zei ik maar ‘four’ in plaats van ‘quatre’.” Oké dan… (overduidelijk mijn kind). De laatste twee dagen wilde hij graag samen met z’n kleine zus. En omdat alles dus op loopafstand was, vonden wij dat prima. Het was zo’n schattig gezicht: hand in hand op weg naar de bakker.
Het hoogseizoen betekende ook: hoge temperaturen. Elke dag was het ruim 30+ graden. Een prima temperatuur om lekker te zwemmen, maar toch iets minder om ’s middags nog iets te ondernemen (behalve een bezoek aan de supermarkt, dat was een welkome verkoeling). Maar het betekende óók dat we nog tot ’s avonds laat in aangename temperaturen buiten konden zitten en dat waren we niet gewend.
We genoten dus volop van het mooie weer, het zwemmen, de camping, de omgeving (waar ik vroeger als kind/tiener jarenlang achter elkaar verbleef met mijn ouders en zus) en vooral: van elkaar.
De zaterdag van onze terugreis bleek de geschiedenisboeken in te gaan als ‘de ergste Zwarte Zaterdag ooit’. De ANWB gebruikte zelfs het woord ‘knetterdruk’. Gelukkig vertrekken wij altijd ’s nachts (zowel op de heen- als op de terugweg) en bovendien reden wij ‘de goede kant’ op. We moesten de voorspellingen gelijk geven: nog nooit hadden we zóveel tegenliggers midden in de nacht. Het stond rond 04.30 uur helemaal vast aan de andere kant van de weg.
We sloten de vakantie af met twee nachten in een hotel in Luxemburg (Stad). Het walhalla voor taal talenten, want ze spreken daar Duits, Engels, Frans en iets onverstaanbaars. En als je écht mazzel hebt, zelfs een beetje Nederlands. Wij waren nog nooit in Luxemburg geweest, maar het is zeker leuk voor een stedentrip. De tweede dag hebben we besteed in ‘Parc Merveilleux’: een pretpark, dierentuin, speeltuin én sprookjesbos ineen. Waar je dus voor voor vier personen totaal 27 euro aan entree betaalt (net als vorig jaar overigens, waarom kan dat in Nederland niet?). Ik kan het iedereen aanbevelen om je vakantie zo af te sluiten, want je komt uitgeruster thuis dan ooit.
Fijne zomer!
Cest-Moi-Mireille 
5 reacties op ‘Hoogseizoen’