Afgelopen week werden de Verenigde Staten opnieuw opgeschrikt door een schietpartij op een middelbare school. Dit keer nam een 15-jarige jongen zijn school in de staat Michigan letterlijk onder vuur. Er vielen vier doden en zeven gewonden. Opnieuw een tragische gebeurtenis, die naar alle waarschijnlijkheid zeker niet de laatste is.
Begin vorige maand werd de documentaire ‘Generation Columbine’ uitgezonden, over de schietpartij op Columbine High School in Colorado in 1999. Hierbij kwamen twaalf leerlingen en een docent om het leven. De twee daders pleegden later zelfmoord. Het was het dodelijkste geweldsincident op een middelbare school in de Amerikaanse geschiedenis.
‘Columbine’ is sindsdien een begrip geworden en er zijn inmiddels meerdere documentaires over gemaakt. Generation Columbine gaat vooral over de effecten op lange termijn voor de mensen die erbij betrokken waren. Want een tragedie als deze kent namelijk nog veel meer slachtoffers. Veel leerlingen die erbij waren, raakten later depressief, verslaafd of kozen zelfs voor hun eigen dood.
In 2019 werd in het nieuws aandacht besteed aan de dood van een van de overlevenden, Austin Eubanks. Nadat hij zijn verslaving overwon, werd het zijn missie om anderen met soortgelijke problemen te helpen. Helaas lukte het hem zelf uiteindelijk niet om er écht bovenop te komen. Zijn verhaal is onder andere te zien in de documentaire.
Ik heb ‘Columbine’ altijd enorm interessant gevonden. Geen idee precies waarom. Vroeger was ik fan van Oprah Winfrey. Dagelijks zat ik om 15.00 uur voor de buis om naar haar show te kijken. Ook zij besteedde aandacht aan ‘Columbine’ en dat fascineerde mij toen ook al enorm. Deze uitzending werd zelfs vereeuwigd in de DVD-box ’20 jaar Oprah Winfrey’, die ik natuurlijk ook thuis heb liggen (ja echt, guilty pleasures gaan niet alleen over muziek…).
Na iedere schietpartij (na Columbine volgden er nog veel meer, waaronder één op een basisschool), laait de discussie over de wapenwet in Amerika weer op. Het hebben van een wapen is daar namelijk nog altijd heel ‘normaal’. Dat komt door het Tweede Amendement. Dit artikel in de Amerikaanse grondwet geeft individuen het recht op het bezitten en dragen van wapens. En daar mag je volgens veel Amerikanen niet aankomen.
Na elke nieuwe schietpartij wordt bovendien ontzettend veel actiegevoerd om het tij nu eens écht te keren. Maar door de enorme macht van de wapenlobby door de National Rifle Association (NRA) lijkt dit steeds maar niet te lukken. Arjen Lubach besteedde in 2017 in zijn show Zondag met Lubach op satirische wijze aandacht aan deze ‘verslaving’ of ‘epidemie’:
Toen wij in 2017 een rondreis maakten door Amerika, kwamen we er al snel achter hoe diepgeworteld het wapenbezit in hun samenleving zit. Zo plakken wij in Nederland een plaatje van ‘geen eten en drinken mee naar binnen’ op deuren van bijvoorbeeld winkels. In Amerika zagen wij een plaatje van een pistool met een streep erdoorheen (fotobewijs hier). Ik bedoel maar.
Tijdens diezelfde reis kwam het wapengeweld zelfs nóg dichterbij, toen wij op 1 oktober in Las Vegas waren (hierover schreef ik eerder al). Terwijl wij ’s avonds heerlijk met de kleine jongen in onze hotelkamer verbleven, vond vijf kilometer verderop in de stad een schietpartij op een festival plaats, waarbij 59 mensen om het leven kwamen. De schutter schoot vanaf de 32e verdieping van het hotel Mandalay Bay.
In Nederland komen dit soort massale schietpartijen op scholen gelukkig niet voor. Uiteraard zijn er uitzonderingen, zoals in 2004. Toen schoot een 16-jarige leerling van het Terra College in Den Haag zijn conrector Hans van Wieren dood, omdat hij hem geschorst had. En in 2018 werd de 16-jarige Humeyra doodgeschoten door haar ex op haar school Rotterdam Designcollege.
Het zal in ons land niet zo’n vaart lopen als in Amerika, want in onze grondwet staat niet dat je een wapen bij je mag hebben (wij maken ons liever druk om ons recht om te demonstreren). Maar toen ik afgelopen week de laatste aflevering van het tv-programma ‘Bureau Hofstad’ zag, schrok ik wel een beetje.
Ik wist allang dat jongeren in Nederland steeds vaker met een wapen (vooral messen) op straat lopen. Maar in deze aflevering had een jongen, die zó jong was, dat ze zijn leeftijd niet eens vermeldden, een stroomstootwapen op zak. Toen de politie een ‘goed gesprek’ met zijn ouders hielden, bleek dat zij hier ‘gewoon’ van op de hoogte waren. Huh, wát?!
In Nederland staan we erom bekend dat we alles met de zachte hand willen aanpakken. Daarom lanceerde de overheid in september een nieuwe campagne tegen wapenbezit onder jongeren, met de hippe slogan: “Drop je knife en doe wat met je life”.
Misschien moeten ze dit in Amerika ook eens proberen tegen de strijd in hun wapenwaanzin.
Cest-Moi-Mireille 