BOEK10|2023

Afgelopen zaterdag bereikte ik een enorme mijlpaal in mijn schrijfcarrière. Dat was namelijk de dag waarop ik het contract tekende voor mijn allereerste boek, mijn debuut. Een meisjesdroom die uitkomt.

Wie mij een beetje kent, weet dat aan bovenstaande zin geen woord gelogen is. Al op de basisschool was ik met niets anders bezig dan met verhalen schrijven. Schriftjes vol schreef ik, toen nog met vulpen. Later volgde een hele reeks verhalen geschreven op de computer. Deze verhalen hebben nooit de publiciteit bereikt, en dat is met de kennis van nu misschien maar beter ook.

De droom om ooit een ‘echt’ boek te schrijven is altijd gebleven, alleen had ik nooit een verhaal in mijn hoofd. Tot twee jaar geleden. De eerste contouren voor mijn boek ontstonden in juni 2020 op de camping in Frankrijk. De omgeving zorgde voor een enorme dosis inspiratie, want mijn verhaal speelt zich af in – hoe kan het ook anders – Zuid-Frankrijk. In de stad Nice om precies te zijn (meer vertel ik nog even niet, behalve dat mijn hoofdpersoon helaas niet echt genieten van het leven als God in Frankrijk, omdat ze voortdurend voor duivelse dilemma’s komt te staan).

Tijdens die vakantie kregen de personages steeds meer vorm: ze kregen een naam, leeftijd en beroep. Ook de verhaallijnen werden verder uitgewerkt. Toch bleef het slechts bij ‘schetsen’. Aan het einde van de vakantie stond er nog geen woord op papier. Maar het verhaal was geboren, de start van een bijzondere reis.

Overigens ontstond het idee voor het verhaal al eerder: om te beginnen kocht ik het boek ‘Durf te schrijven!’ van Carry Slee. En door één zin in haar boek, was ik ineens veel verder dan ik al die jaren was: mijn verhaal is geïnspireerd op een (heftige) gebeurtenis in het nieuws.

Volgens mij was het ook al tijdens die vakantie dat de eerste ideeën voor de titel* ontstonden. Niet geheel onbelangrijk natuurlijk. Dat werkte hetzelfde als met babynamen of kattennamen uitzoeken: ik maakte een lijstje met kanshebbers en mijn wederhelft gaf uiteindelijk het definitieve oordeel. Deze titel is nog maar bij een handjevol mensen bekend. Voor de meesten is het nog één groot geheim. Tot vandaag.

Na die vakantie had ik onwijs veel zin om verder te schrijven, maar hoe stellig Carry Slee ook was, ik ‘durfde’ niet. Waar moest ik in hemelsnaam beginnen? En zo zat ik in het najaar van 2020 aan tafel met een andere schrijfster uit Obdam, om van haar te leren hoe je nu doet, een boek schrijven. Zij sloot haar tips af met: ‘je moet het gewoon dóen!’. En dat deed ik.

Bijna een jaar later, in juni 2021, besloot ik om mezelf twee nachten in een hotel cadeau te doen. Een soort mini-schrijfretraite. Ik had écht even veel tijd en een rustige omgeving nodig om meters te maken in mijn verhaal. Ik voelde me net een BN’er die naar Ibiza gaat om muziek te schrijven. Alleen zat ik niet op Ibiza, maar in IJmuiden. Vlakbij het strand, mét uitzicht op het water. Met dank aan mijn lieve zus.

Vlak daarna was mijn verhaal eigenlijk al best wel ver af. Maar wederom op vakantie in Frankrijk besloot ik dat het roer om moest: het verhaal was niet in het juiste perspectief geschreven. En dus besteedde ik mijn vrije tijd op de camping aan het herschrijven van het hele boek. Een flinke, maar leuke klus.

In november ging ik vervolgens naar de Uitgeversdag in Wageningen, waar ik onder andere met drie uitgevers aan tafel mocht zitten. Het was een interessante middag met veel nuttige informatie en leuke gesprekken. Alles leuk en aardig natuurlijk, maar bij thuiskomst dacht ik: en hoe nu verder dan? Aan tafel zitten is één ding, maar ik had nog geen contract binnengesleept.

En zo ontstond het idee om in zee te gaan met een andere dorpsgenoot, die de eerste redactie van mijn manuscript heeft gedaan. Het voor het eerst prijsgeven van mijn manuscript vond ik nog best spannend. Wat als ze het niets vindt?! Straks word ik betrapt op het feit dat ik helemaal niet schrijven kan! Of: misschien is mijn zogenaamde ‘thriller’ dodelijk saai… Gelukkig bleek niets van dat alles waar.

Daarna heeft zij mijn manuscript, in haar rol als literair agent, voorgelegd aan een lijstje met uitgevers. Daarna volgde het lange wachten… Uitgeverijen krijgen namelijk dagelijks tig ongevraagde manuscripten opgestuurd en er staat zo’n drie maanden voor voordat je überhaupt een reactie krijgt.

Nadat mijn geduld aardig op de proef werd gesteld (ik beschik er al niet zoveel over…), bleken er maar liefst twee uitgevers geïnteresseerd. Dat blijkt dus best wel uitzonderlijk te zijn voor een debutant… De bal lag bij mij: ik mocht kiezen!

Mijn keuze is uiteindelijk gevallen op Godijn Publishing (GP) uit Hoorn (nu Zwaag). Ik had de eigenaresse ontmoet op de Uitgeversdag en ik was toen al direct enthousiast over haar aanpak. Bovendien ben ik redelijk gevoelig voor alles wat ‘uit de regio’ komt, dus dat hielp ook wel bij mijn keuze.

Bij GP ga ik meedoen aan een project dat heet ‘BOEK10’: samen met negen andere auteurs (uit heel het land) gaan we tegelijk ons boek lanceren. En het leuke is: dit jaar is het de 10e keer dat het georganiseerd wordt. Een jubileumeditie dus!

De bedoeling van het project is dat je het echt samen doet. Inmiddels zitten we in een besloten Facebookgroep en een WhatsAppgroep. Achterflapteksten worden straks met elkaar beoordeeld en je kunt ideeën uitwisselen. Heel erg fijn én goed voor je netwerk.

Afgelopen zaterdag heb ik de andere auteurs ontmoet op de Schrijversdag van GP in Roelofarendsveen (of all places, heb ik weer…). We mochten workshops volgen en kregen uiteraard alle informatie te horen over het project. En er werd een heuse ‘auteursfoto’ van iedereen gemaakt, voor op de website van de uitgeverij (en indien gewenst: voor op de achterkant van je boek).

De komende maanden staan in het teken van de cover laten ontwerpen, waarvoor ik zelf ideeën mag aandragen met behulp van een ‘moodboard’, het nog een keer laten redigeren van het manuscript, het schrijven van de achterflaptekst en het opmaken van het boek (je mag dus zelfs het lettertype zelf kiezen). En daartussen zitten vast nog heel veel stappen waar ik nu nog geen weet van heb.

Eén ding is zeker: op zaterdag 11 februari 2023 wordt mijn boek gelanceerd. Op een podium van het theater in Woerden. Samen met de andere negen auteurs. Hoe vet is dát?! En daarna gaat natuurlijk het promotiecircus draaien: boekpresentaties geven, signeersessies houden, etc. Maar dat is voor later.

Eerst maar eens genieten (en bijkomen) van het idee.

*Ik had op Facebook beloofd om de titel te onthullen in deze blog. Bij deze. Hij staat namelijk ergens in deze tekst verstopt… Wie het weet, mag het zeggen 😉

Gerelateerde blogs