Het is je misschien niet ontgaan: wij gaan verhuizen! Aangezien er bij het (ver)kopen van een huis nogal wat komt kijken, kon een blog hierover natuurlijk niet uitblijven. Dus vooruit, bij deze dan.
Onze zoektocht naar een ander huis is al even gaande. Zo zaten we tijdens onze zomervakantie in juni 2019 heerlijk op een camping in Frankrijk, toen het ‘perfecte’ huis te koop kwam: vrijstaand, met garage en bij ons in de buurt. Tijdens die vakantie hebben we contact gezocht met de verkoopmakelaar (die overigens nu ónze makelaar is) en gevraagd of we na onze vakantie mochten komen kijken. Er was destijds geen sprake van inschrijvingen en biedingen, dus dat was geen probleem. Een dag nadat we thuiskwamen, stond de afspraak gepland. Helaas voldeed ook dat huis niet aan ons wensenlijstje (zeg maar gerust: lijst), dus uiteindelijk is het niets geworden.
In diezelfde periode (juli) ontstond ook het contact tussen mij en de gemeente Koggenland. Met Paulien om precies te zijn. In februari was namelijk de intentieovereenkomst getekend voor het nieuwbouwplan Tuindersweijde-Zuid in Obdam. Wij hadden wel interesse in een nieuwbouwhuis en het liefst in een vrije kavel om zelf iets te laten bouwen. In het voorjaar zou het stedenbouwkundig plan worden opgesteld en daarna kon gestart worden met de bestemmingsplanprocedure. Aangezien het inmiddels juli was, was ik benieuwd naar de status en vooral naar meer informatie over de eventuele verkoop van de woningen. De reactie van de gemeente was als volgt:
Wij streven ernaar medio 2020 deze procedure te hebben afgerond, waarna gestart kan worden met het bouwrijp maken van het gebied. Zodra dit gereed is, kan gestart worden met de verkoop en bouw van de woningen in de eerste fase. Wij hopen dat dit eind 2020, begin 2021 het geval zal zijn.
Iedere inwoner van Obdam weet inmiddels hoe dit is afgelopen en waar we nu staan… Namelijk: nergens. Sinds ons eerste telefoongesprek heb ik elk jaar contact gehad met Paulien, met steeds een paar maanden ertussen. Paulien had steeds dezelfde, vervelende boodschap voor mij: namelijk dat het plan wéér was uitgesteld.
Afgelopen december hadden wij definitief onze hoop op het nieuwbouwplan laten varen. We hadden het nog één kans gegeven, maar wachten tot eind 2023 vonden we echt te lang duren. Maar wat dan wel? De afgelopen jaren hadden we al zó veel huizen bezichtigd, maar geen enkele voldeed aan onze wensen (of eigenlijk: eisen). En toen kreeg ik ineens een berichtje van mijn beste vriendin: “De buren van m’n zus gaan verhuizen. Misschien is dat huis iets voor jullie?” Mijn wederhelft en ik keken elkaar aan: dit kon serieus nog wel eens óns huis zijn!
Sinds dat bericht is alles in een sneltreinvaart gegaan. Zo mochten we van de eigenaar alvast een kijkje komen nemen in zijn huis, voordat het in de verkoop kwam. Daarna hebben we het huis nog een keer met de makelaar bezichtigd en al snel waren we ‘verkocht’. Dit moest ons huis worden! (foto hier).
Nadat we een bod hadden uitgebracht, begon het wachten in spanning. We wisten inmiddels hoe dat voelde, want we hadden al twee keer eerder een bod uitgebracht (op huizen in Heerhugowaard notabene…). Dit keer wilden we er écht niet naast zitten en dat bleek dus ook niet het geval. Terwijl ik op een donderdagochtend in de auto onderweg was naar de huwelijksvoltrekking van mijn zus en zwager, belde mijn wederhelft dat wij het geworden waren. Hoera!
Een dag later zaten wij al met onze makelaar aan tafel (die hadden we eerder al ‘gewaarschuwd’ dat we hem binnenkort wellicht nodig zouden hebben) en de dag erna stond er een stylist van de fotograaf bij ons in huis. Klein detail: ’s avonds stond óók het officiële huwelijksfeest van mijn zus en zwager gepland. Gelukkig konden we daar volop van genieten en de andere perikelen even ‘vergeten’.
En die perikelen zijn er, kan ik je vertellen. De stylist van de fotograaf was namelijk streng. Samengevat was haar conclusie, nadat ze een rondje door ons huis had gemaakt: ALLES MOET WEG. Toegegeven: ons huis leek inmiddels op een dependance van de Intertoys. Maar toch. Na elke verdieping werd ik steeds chagrijniger en mocht de dame in kwestie van mij ook wel weer ophoepelen met haar tips (grapje hoor). Uiteindelijk hebben we alles braaf opgevolgd, wat resulteerde in een leeg en ongezellig huis. De uitdrukking “alles voor de foto” was nog nooit zó waar.
Een paar dagen nadat de fotograaf was geweest, stond ons huis op Funda. En het is echt een plaatje, al zeg ik het zelf. Inmiddels zijn er al meerdere kijkers geweest (vandaag nog zelfs!) en ook dat is steeds een hele onderneming. Want hoewel de meeste spullen voorlopig in de opslag staan, lijkt de troep na het opruimen steeds weer vanzelf terug te groeien. En dus stond gisteren onze dag/avond opnieuw in het teken van opruimen en schoonmaken. Het is voor een goed doel, zullen we maar zeggen.
Ondertussen zijn de voorbereidingen voor ons nieuwe huis ook in volle gang. De eerste afspraak met de keukenboer hebben we inmiddels gehad en de vervolgafspraak staat voor zondag op de planning. Het is inmiddels alweer tien jaar geleden dat ik moest nadenken over welke handgrepen ik op mijn keukenkastjes wilde en de opties zijn sindsdien alleen maar toegenomen. Zo kwam er voorheen ‘slechts’ normaal drinkwater uit je kraan. Tegenwoordig kun je er ook voor kiezen om gekookt, gekoeld en zelfs bruisend water uit je kraan te laten stromen. Eh… doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg?
Vorige week zondag zijn we voor het eerst met de kleine jongen en dame naar het huis geweest. De kleine jongen vroeg er al een paar keer om, dus het werd hoog tijd om ze kennis te laten maken met hun nieuwe huis. Voor de kleine jongen was maar één vraag belangrijk: is mijn kamer net zo groot als nu? Gelukkig was hij, net als de kleine dame, erg enthousiast. Zijn conclusie: “Heel mooi. Maar wel een beetje rommelig.” (ja, we hadden van te voren verteld dat de huidige bewoner óók aan het opruimen is).
Verder vind ik dat er bij het (ver)kopen van een huis behoorlijk wat papierwerk komt kijken. Iedereen wil wel iets van je en dat betekent dat je in de eerste periode vooral druk bent met het uploaden van een shitload aan documenten. Gelukkig kan tegenwoordig het meeste gewoon digitaal, inclusief het zetten van je handtekening. Dat dan weer wel.
Uiteindelijk is dit alles natuurlijk alleen maar leuk en ben ik achteraf blij dat we toch niet een eigen huis gaan bouwen. Want dán moet je pas veel regelen (en schoonmaken).
Funda-link: https://www.funda.nl/koop/obdam/huis-42074870-middeloo-40/ (#delenmag)
Cest-Moi-Mireille 
Een reactie op “Verhuisperikelen”