We zijn net terug van een heerlijke vakantie in mijn geliefde Zuid-Frankrijk. En wat was het weer fijn. Het was de eerste keer dat we zo vroeg in het jaar onze zomervakantie vierden, dus het was vooraf wel even spannend. Is de temperatuur dan wel oké? Is er genoeg reuring op de camping? En is er in de omliggende dorpjes/steden al iets te doen? Ik kan je vertellen: alle zorgen waren voor niets. Het is twee weken lang 30 graden geweest, de camping zat vol met jonge gezinnen en de markten in de dorpjes hadden we voor het uitkiezen.
Dat we nu al op vakantie zijn geweest, heeft natuurlijk een reden. Normaal gesproken gaan we pas de derde week van augustus (voor insiders: ná kermis Obdam). Vorig jaar gingen we zelfs pas half september, maar toen was de bestemming ook íets verder. Dit jaar sta ik rond die tijd al zo’n beetje op ontploffen (laten we het niet hopen). En ik kan je zeggen: ook met 26/27 weken zwangerschap (ik ben de tel kwijt) is twee weken vertoeven in de Franse zon al best een opgave.
Maar je hoort mij niet klagen. Ik houd van de warmte, dus de keus voor Zuid-Frankijk in juni was snel gemaakt. Je moet er even voor rijden (ruim 1400 km), maar dan heb je ook wat. Dat rijden was dit keer voor zowel mijn wederhelft als voor mij een verademing. In al die jaren dat we met de auto op vakantie gingen, heb ik geen kilometer gereden. Als je de Nederlandse wegen al niet aandurft, dan moet je er in Frankrijk zeker niet aan beginnen (dat ligt niet aan de wegen, maar Fransen kunnen gewoon niet autorijden). Dit jaar was anders. Ik heb denk ik zelfs meer gereden dan mijn wederhelft. Opnieuw een overwinning dus.
We hadden bedacht dat het wel handig zou zijn om midden in de nacht (lees: om 04.00 uur) te vertrekken. Dan is de kleine jongen nog slaperig en slaapt hij hopelijk in de auto verder. Je raadt het al: dat gebeurde dus niet. Hij heeft tot 07.00 uur nieuwsgierig om zich heen zitten kijken en viel daarna pas weer in slaap. Ook goed. Verder heeft hij zich gedurende de reis prima gedragen. Een achterbank voorzien van een gloednieuwe dvd-speler, cadeautjes en genoeg eten & drinken maakte de reis voor hem een stuk aangenamer. Want het blijft gewoon een lange zit (we hadden overigens wel een overnachting tussendoor, voor wie nu denkt dat we dit stuk in een keer hebben gereden…). Gelukkig is hij verder niet wagenziek. De enige keer dat zijn maag het écht niet leuk vond, was toen we op een dag door de bergen richting Cannes reden. Z’n beteuterde snoet sprak boekdelen. Even stoppen en op adempauze komen was voldoende.
De camping bleek een gouden zet. Ik had mij bij het uitzoeken volledig gefocust op het comfort voor de kleine jongen. Want: hij blij = wij blij. Zo was er een verwarmd binnenzwembad in junglethema voor alleen de allerkleinsten, een grote speeltuin met veel speeltoestellen én kunstgrasveld (ik heb een hekel aan zand en van die rare kurksnippers, wie verzint dat?) en het buitenzwembad was een paradijs aan glijbanen voor kleine en grote waaghalzen (ik word niet betaald om dit te vertellen, het was gewoon écht goed voor elkaar). Ook voor mijn wederhelft bleek de camping trouwens de ideale plek. Ze hadden namelijk een tv- scherm van 5 bij 5 meter opgetuigd en zonden álle wedstrijden van het WK voetbal uit…
Het fijne aan vakantie vind ik altijd dat niets moet en alles (nou ja, bijna alles…) mag. De stacaravan is na een dag al een puinzooi, stofzuigen hoeft niet (en kan ook niet, want: niet aanwezig) en boodschappen doen is in een Franse supermarkt bijna een uitje. Ook voor de kleine jongen is het fijn om gewoon even twee weken niet in een strak schema te zitten. Dus we aten niet om 18.00 uur, de kleine jongen ging niet om 19.30 uur naar bed en we werden ook niet om 06.00 uur wakker (vooral dit laatste was voor ons erg fijn). En je onderneemt dingen die je thuis anders niet doet. Zo gaat de BBQ bij ons alleen aan op vakantie en ook naar het strand gaan we in Nederland echt nooit. Dit laatste was voor de kleine jongen dus de eerste keer en wát heeft hij genoten. Ik geef ‘m groot gelijk: een echt zandkasteel is natuurlijk veel leuker dan die gelijknamige tekenfilm.
Naast alle leuke uitstapjes die we hadden, kwam ik er als ondernemer deze vakantie ook achter wat dat nu écht betekent. Want wat doe je als je gebeld wordt voor een leuke opdracht, die eigenlijk wel wat haast heeft? Dan ga je er op in. En dus heb ik een paar avonduren besteed aan het redigeren en herstructureren van een scriptie. Ik hoor je denken: vind je dát leuk?! Ja, ik toevallig wel. En helemaal als je na een paar dagen een berichtje van een tevreden klant ontvangt en je factuur uitbetaald krijgt. Hij blij, ik blij. En mijn wederhelft vond het ook geen straf om dan maar wéér voetbal te moeten kijken.
We sloten de vakantie af met twee nachtjes bij onze Nederlandse vrienden die vlakbij Parijs wonen. Zij hebben dus echt une vie en France en zo vlak na de vakantie verlang ik daar ook een beetje naar. Al is thuiskomen bij Mr. Bruce (die voor het eerst in zijn poezenleven niet verzorgd is door opa & oma maar door de buren) natuurlijk ook heel erg fijn. Wij kunnen er dus weer even tegenaan. Letterlijk ‘even’. Want op 10 augustus gaat mijn verlof in. Kom maar op met die zomer in Nederland.
Cest-Moi-Mireille 
4 reacties op ‘La vie en France’